Kwento ni Leonrap 2 (hango sa blog ibig ni Akoni)

Kupal meets King Kupal.

Naging close kami ni Kamila. Naging close ko din ang mga friends nya, at ganun din sya sa mga friends ko. Nagbibiruan kami. Madalas magkasama sa kainan, sa lunch at parehong nagkokopyahan sa assignments. Ahaha. Basta masayang kasama si Kamila. Tulad ng sinabi ko, center of attraction sya sa kanila kaya no wonder na madaming boys din ang nagkakagusto sa kanya. Sino ba naman kasi ang hindi magkakagusto sa kanya!. Maganda na, sexy pa, mapera pa! ahahaha… Pero bukod tanging napahanga ako sa kanya ay wala sa pisikal na bagay, kundi sa kabutihan ng kalooban nya. Mabait sya, supeeeerrrrr! Basta iba feeling ko kapag kasama ko sya. Parang nasa cloud nine ako. Masayang-masaya akong kasama sya. Hindi ko siguro mapapatawad sarili ko kapag may nangyaring masama sa kanya or hindi ko sya naipagtanggol man lang….

Hanggang sa may nakasalubong kami isang araw na grupo ng mga kalalakihan na papunta naman samin at tila papalapit sa aming dalawa ni Kamila… Pamilyar ang itsura nila, lalo na yung nasa gitna, na leader ata nila… Papalapit nga sila sa amin… Palapit na ng palapit….

“Kamila, kamusta?”, ito ang maangas na salitang lumabas sa bibig ng lalaking leader nila.

“ah, ako? Mabuti at ayos naman ako. Hehe”, sabay sagot ni Kamila na mejo nangingiti at halata sa kanya na may konting takot at hindi sya makatitig sa lalaking iyon…

Tumingin uli ang lalaking iyon sa akin.

 OO, Tama! Sya nga! Naalala ko na, kaya pamilyar ang pagmumukha ng mokong na iyon kasi sya ang lalaking nakatitig din sa akin nung ako’y nagpakilala sa classrum kanina. Sya ang lalaking masamang makatingin sa akin kahit ako’y walang ginagawang masama sa kanya. Hindi naman sya katangkaran, halos pantay lang kami sa height. May yosi sa isang kamay pero walang sindi.. Maayos naman ang pananamit kahit papaano, pero halatang may angas sya. Hindi din naman kalakihan ang katawan, tama lang. Pero mayabang. At hindi naman sya kakinisan tulad ko. Ahahaha. So sa isip ko ay mas lamang pa din ako sa kanya.

“Hi, I’m Leonrap nga pala. Your new classmate.”, sabay offer na makipag shake hands sa kanya pero deadma lang sya.

“Akoni, itigil mo nga yang ugali mong iyan. Kaya madaming nagsasabi na hindi ka nila gusto kasi hindi ka friendly eh…” bigkas ni Kamila na wari’y ipinagtatanggol ako. “Leonrap, sorry ah, ganyan talaga yan eh, maloko yan sa class natin kaya ganyan.. hehe. Pagpasensyahan mo na ah” , sabi ni Kamila.

“ahahaha. Yun ba? Sus, wala yun. Ok lang ako salamat”, sagot ko kay Kamila at sabay offer uli ng shake hands sa lalaking iyon… “Kilala mo na ako ah, Leonrap!”.

Tinanggap din nya ang shake hands ko kahit mukang napilitan lang sya. Napilitan kasi tinapik sya ni Kamila. Sumagot naman ang lalaking iyon sa wakas. “Akoni, pare!”

Pero may angas pa din at tila may pagbabanta. Hindi ko na pinansin yun, ang mahalaga, naipakilala ko ang sarili ko sa lalaking mayabang na iyon. Yun ang pagkakataong nagkaharap kaming tatlo. At dun ko din nalaman ang name ng mayabang na iyon. Sya pala si Akoni.

Itutuloy…..  

( ang mga eksena, panahon at oras ay sadyang binago ng may akda para sa ikagugulo ng storya at para lalong maguluhan ang mga mambabasa. Ito ay binago at ginawang moderno,  subalit hango pa din sa orihinal na storya (Blog ibig ni Akoni). Ito ay base lamang sa role or character ng nasabing tauhan )

(balikan ang nakaraan. Click mo Part 1 ng kwento ni Leonrap)