Walang sawang galaan at food trip galore

About happy-happy na naman ito.... Guilty pleasures??... hmmm... HINDI. normal lang to sakin eh... heheh... Dahil sa 1 week akong walang work (ang saya-saya shet!!! walang mga bobong kausap!!), naka VL ako ng tuloy-tuloy at kasama na restday ko kaya naman, kelangan kong sulitin ang bakasyon engrande ko!

Kahapon, FEBRUARY 26, 2011. 

Ginanap ang matagal ng hinihintay ng mga pinoy ELF. (Sa mga hindi po mejo maka-relate eh ito ay may kinalaman sa kaadikan ko sa kpop. hehe... kung gusto nyo, wag nyo na basahin at sa next date na lang kayo mag-proceed.... :) 

Un na nga, sa Araneta Colisuem ang venue. Kahapon pa start ng VL ko. At talagang nagfile ako ng VL sa araw na iyon. Dahil excited uli makita ang super junior for the 2nd time (oo, kasi andun din ako nung unang concert nila dito sa pinas... kahapon ang 2nd time nila) masasabi ko na naman na wala akong pinanghihinayangan sa presyo ng tiket ko. super sulit! basta, super happy ako... speechless.

Feb 26 pa din, after ng concert....

Since 3 hours, non stop ang concert (non-stop nga, as in tuloy tuloy na kantahan at performances) natapos ang show ng 10pm. Dahil alam nyo naman ang ugali kong ayaw umuwi kung ayaw ko pa talagang umuwi, nagdecide kami na gumala pa uli.... hulaan nyo kung saan....? Trinoma? ahaha... HINDI. kasi wala ng mall ng 11pm. Nagpunta kami ng Eastwood City Libis. Daming party pipol. Ang saya. Ang daming soxal. (kami feeling lang.. lols) Sayang nga lang at wala na kaming time magphotoshoot dun kasi lowbat na mga camera namin dahil sa concert at umaga na nun, 1am... kaya after kumain, balik uli sa cubao para direcho byahe na pauwi... 

Nagdinner or breakfast or midnight snack sa Pizza Hut Libis.... Kami ang last na natira sa loob. Sarado na ang store pero kumakain pa din kami. Pinasok na nila ang mga motor nilang pang delivery pero kami nagbabayad pa lang ng bill. ahahaha.... 

food blog na din ito... 

baked alfredo pasta

eto lang nakuhaan kong bldg sa libis

mga kasama ko sa concert

kasama din namin

fav drinks ko - tropical fizz

lasagna classico

large pizza - ang laki nya! nakakalula. di namin kinaya. 

Para sayo ito, ANONYMOUS

Hi, kamusta ka na?.... Kamusta ang barkada?... Paano mo nadiscover itong blog ko?

From now on... I will not post anything regarding my love life... kahit past man yan or future pa. Kasi may nakakaalam ng blogsite ko na nagtatago sa name na "anonymous" ahahahaha... At alam na alam kong CLASSMATE kita, and we belong in a same circle of friends called RANGERS!!! (rangers ang tawagan namin sa barkada namin, corni noh? ahahah)

At dahil jan.... kung magpapakilala ka sa akin, baka matuwa pa ako sayo at I'll let you stalk my blog. Pero kung hindi, magmasid ka lang at wala ka ng makikitang pwede mong ipagkalat sa mga susunod na araw... wahahahaha... :)

Kung ano man ang napost ko dito at kung ano man ang nadiscover mong kung ano-ano regarding sa pagkatao ko (sa love life ko), ikaw na nakakaalam kung dapat mo ba yun ibahagi sa iba or just keep it personal na lang... 

Sa dami nyo sa groups natin, mahirap mag pin-point kung sino ka. At wala din naman aamin di ba?... Lalabas pang napaka defensive kong tao. or gumagawa lang ako ng story... Haaayyyy....

Kaya like what I've said, mga kagaguhan ko nlng uli ang maipopost ko dito... Gustuhin ko man magpalit ng URL, nagbago na isip ko.... Dito ako nagsimula at dito din ako magtatapos... hanggang sa magsawa ako sa blogging world. Dito din ako nakilala ng iba..., dito ako nagkaroon ng mga iilang followers at sa tingin ko dadami pa sila! (wow... ahahaha).

Kung gusto ko talagang magpost na about napaka personal na bagay, siguro I'll create another blog nlng uli na kahit sa mga followers ko ngayon ay walang makakaalam... kumbaga, I'll start uli sa wala... Hindi sa napaka sekreto kong tao at maraming itinatago, pero para sa akin, ayokong ipaalam sa mga close friends ko ang mga nangyayari.... Ayoko kasi ng feeling na may anonymous sa tabi-tabi.... ahahaha..... 

Hindi ako galit sayo kung sino ka man.... Hahayaan naman kitang tumambay dito sa blog ko kasi wala akong magagawa. Pero sana ang lahat ng mga nababasa mo dito ay mga totoong galing sa puso at utak ko, kaya sana din naman, maging totoo ka din at wag kang magtago sa pagiging anonymous mo. Inuulit ko, hindi ako galit sayo. Gawa ka din ng blog mo, ako unang follower mo. ehehhehe...

Nagpapakagago,

- Rap - 

PS. 

ikaw ang buena manong 101th post ko.... 

100th post. Partey partey!!!!!

 

 

 

This is my 100th post. Di ko alam kung dapat bang maging special ito or dapat maging special (ano daw?) Bakit kelangan maging special post? Wala lang trip ko lang sabihin na special ito kahit hindi. Parang ang dami-dami ko ng naiblog pero ngayon pa lng ang ika-100th na entry ko...

 

Tungkol saan ba itong 100th post na ito? Wala naman akong masabi at wala din maisip na topic. Himala noh, kasi nawalan ako ng kagaguhan sa buhay ngayon at wala akong maipost. Nagtataka tuloy ako sa sarili ko dahil baka hindi ako si Rap. hehe.. Si Rap na gago. Pero sana, hanggang sa bago matapos itong post na ito ay may masabi akong matino....

 

 

 

Kung magkakaron ka lang ng time na magback-read sa mga posts ko, bibihira at iilan lamang ang seryosong post. Mostly kasi, ung iba mga kagaguhan ko lang sa buhay. Although, totoong mga pangyayari at totoong opinyon ko ang mababasa nyo, pero para sa akin, may halong kagaguhan yun. Hindi ako perfektong tao (taeng spelling yan...), nawawalan din ng utak minsan (minsan nga lang ba?) kaya kung ano-ano lang mga pinagpopost ko... Pero di ko inexpect nang dahil sa mga posts na yun at nang dahil sa mga kagaguhang mensahe na nababasa nyo ay nagkaroon ako ng mga (gagong) followers na tulad nyo. :) ahaha. (gago din pala kayo eh joke) ... So touching! (akala ko only Belo touches my skin... ahaha) 

 

Hindi ko alam kung bakit nyo ako sinundan. At wag nyo na din sagutin kasi baka i-unfollow nyo pa ako. Pero wala naman akong magagawa if ever na mangyari nga iyon. Basta anjan kayo, masaya ang buhay ko. Masaya ako kasi may mga nakaka appreciate ng mga kagaguhan ko. I am happy kasi bibihira ako magshare ng mga ganitong kwento sa ibang taong ka-close ko, pero here in this blog... i can express everything. Para sa inyo.... Nagiging walang hiya ako.

 

Ang sarap basahin ng mga comments nyo... Siguro mas masarap lalo kung iyon ay talagang sasabihin nyo infront of me. Yung tipong live! Wapak na wapak. Kahit pagsasampalin nyo ako, kahit pagsusuntukin nyo ako, upakan nyo ako, api-apihin nyo ako.... alam kong ang mga bida naman kasi ang syang nagwawagi pa din sa huli. hahaha.. Camera na lang ang kulang... Nakakasawa din kasi marinig ang ibang comment ng mga taong matagal ko ng ka-close. Kilalang kilala na kasi nila ako kaya paulit-ulit na lng din ang sinasabi nila sa akin. Kaya eto ngayon at pinapakilala ko ang sarili ko senyong lahat. Mas madaming nakakakilala sakin, mas maganda di ba? More chances para sumikat ako bilang artista. lol.

 

Tahimik lang ako sa mga taong ewan. (ano ung taong ewan? di ko din alam. :) ) Kalog ako sa mga taong kalog din. MAs Maarte ako sa mga maaarte. Maingay ako kung maingay din. (ilang beses ng nalista name ko sa noisy list nung elementary may 1000x pang nakalagay at minsan wala sa upuan) Malandi ako kung may lumalandi. wahahaha... Madaldal ako (kung hindi ako inaantok) Mapanlait (experties ko yan) Masamang tao. (kayo na humusga) Mabait??? EWAN. (feeling ko OO).

 

 

Hangga't maaari ayokong makarinig ng good qualities ko. Hindi naman sa ayaw ko talagang malaman (kung may good qualities man ako) pero hindi ko lang nakasanayan. Baka kasi lumaki pa ulo ko kapag sinabing nyong sobrang bait ko or kung ano-ano pa. I let people judge me the way they want to judge me. Kung sa tingin nyo may mabuti akong kalooban, ok fine, salamat. Pero wag nyo ng sabihin sa akin. Baka di ko makayanan kapag lumaki ng sobra sobra puso ko... :) Alam ko din naman ang mga iyon, ayoko lang ipahalata. hehehe...

 

Enough of my good and bad qualities. Lumaki akong taong bahay lang. Ni minsan hindi ako lumabas kahit nung bata pa ako para makipaglaro sa mga bata sa labas. Sa school lang ako nakikipaglaro sa mga classmates ko, pero mga kapitbahay namin, dedma lang. Hanggang sa lumaki na ako, nagka-isip, at lumipat ng ibang tirahan dito sa QC, taong bahay pa din ako - kami ni kuya actually. Hindi talaga namin ugaling makitambay sa labas kasama ang mga adik at tsismosa't tsismosong kapitbahay. Social life ko na ang gumala together with my family and friends. Social life ko na din ang pagtext, ang pag-blog, ang pag-FB. Hindi naman ako party-goer pero gusto kong gawin kung may makakasama ako. Minsan, sinabi ko sa sarili ko na gusto kong itry ang magyosi, pero pinipigilan ako ng mga friends kong nagyoyosi. Wag na wag ko daw itry. (bakit kaya? hmm) Occasionally lang ako tumikim ng beer - san mig light lang. Un lang talaga, kasi di talaga ako umiinom. Mas madami pa nga ang yelo kesa sa alcohol mismo para pag natunaw ang yelo mas madami na ang tubig sa alcohol. heheeh... At nag-start lang akong tumikim ng san mig light nung after graduation at nung nagwork na ako. At kung magpapakalulong man ako sa alcohol, mas gusto ko red wine lang. hehehe... para soxal! ^^

 

Gusto ko kayong maging mga ate't kuya ko. Ung mga mas bata sa akin dito, apir apir na lang tayo kasi hindi naman tayo nagkakalayo ng edad. hehe. Hindi ako sanay magsabi ng "tol", "bro", "pare"... Hindi din ako sanay tawagin ako ng ganun. Dahil choosy nga ako, I prefer to call a friend on their names rather than using those "pronouns". Kaya nga may "proper nouns" eh. :)  I also prefer to be called on my name. Pero ginagamit ko ang mga salitang "ungas", "panget", "woi", "pssst" at "abnoy" sa ibang taong gusto ko lang asarin. (besides, adjective naman sila hindi pronouns hehehe...) Pero ok lang kung ano ang itawag nila sa akin, di ko naman din sila mapipigilan sa kung anong nakasanayan din nila. Basta ako ung taong tinutukoy nila walang problema.  Masaklap kung hindi pala ako tapos eepal ako bigla. hehe. Ang sa akin lang, ang sarap ng feeling kapag tinatawag ka sa name or nickname natin. That's one of the sweetest words aside from saying Iloveyou, Sorry and Thankyou. May personal touch di ba?... Romantic ang dating. ^^,

 

 

Saktong Edsa 1 pala ngayon. Wala lang. May mapalabok lang sa post ko. Its payday! wahahaha... Hahawakan ko lang naman ang pera tapos bye bye na uli. Wait again ng another 15 days, tapos cycle lang syang paulit-ulit.... Wala akong masasabi about Edsa. Ayokong mabahiran ng kahit anong may kinalaman sa politics or government ang blog ko... No comment, at hindi naman ako magkakapera kung gawin ko syang topic dito. ahahaha. (ako na mukang pera. Ang plastik ko kung hindi!)

 

 

Well, umiral na naman ang katamaran ko at wala na akong maidadagdag pa. Ayoko sa lahat ung feeling na mablanko utak ko. Hindi naman ako bobo, pero pag blanko utak ko, talagang nakakabobo!...

 

This email is confidential and intended for the addressee(s) only.
If you are not the addressee, please notify the sender and delete the message. Do not use the content in any other way.

Kahit ano lang...

Kahapon, dahil sa naganap na 6.3 magnitude na lindol sa Christchurch New Zealand nung tuesday, mejo avail avail kami. Sa ganong pagkakataon lang kami naaavail kasi sira mga phones nila kaya mejo masaya kami pag-uwi at nagawa namin mag-celebrate ng 2 kong team mates sa starbucks para magpasarap ng buhay.... :) Ice cream ang hinahanap ko kahapon pero napunta sa frappe. After nun, nung makarating na ako sa bahay, kumain lang ng konti at natulog na din.

 

11:30pm. Oras ng gising ko. pikit-pikit pa mata ko kaya muntik na akong mahulog sa hagdan pagbaba. Maaga din akong gumising dahil mabagal akong mag-ayos at mabagal akong kumain kapag bagong gising. Nawawala na lng ang antok ko kapag may malamig ng tubig na lumalabas sa shower.

 

Kinaumagahan.....

 

Feb 24, 1:15am. Oras ng alis ko bahay. Nakakapagtaka kasi hindi ko narinig ung service kong owner type jeep lang ng kapitbahay namin. Nung lumabas na kami ni mama sa bahay para ihatid nya ako sa kanto bago sumakay sa service, wala nga ung sasakyan. Motor na lang daw. May motor din naman ung taong nagseservice sa akin. Edi no choice, umangkas na ako sa motor...

 

First time kong umangkas sa motor ng mejo malayo ang byahe. OO FIRST TIME KO!!! wahahaha... Wala naman din kasi kaming motorbike kaya di ko na pinangarap matuto. At hindi din ako marunong mag-bike. wahahahaha... sige tawa lang kayo! ahahaha...

 

Isang beses ko lang tinry mag bike. siguro last year lang. Todo alalay si kuya sa akin. Hanggang sa..... napunta ako sa gutter ng kalsada sa tapat ng kapitbahay namin... nakalumpasay sa gutter, at puro gasgas ang aking mga binti at hindi ako makatayo. ahahaha... Kawawang bata :( Pero, tumayo at nag try uli. Hanggang sa napaandar ko na ung bike paikot nang wala ng alalay ni kuya.... hanggang sa.... napunta na naman ako sa gutter at naulit uli ang naunang eksena.. ahahah... And I have decided to stop na.

 

At dahil may phobia na akong magbike (talagang phobia ang ginamit kong term noh?) kinakabahan din akong umangkas sa motor kanina. Pero nawala din ang kaba ko kasi ang lamig sa byahe. Wala pa naman akong jacket kasi iniiwan ko sa locker sa work, kaya ang lamig. Ramdam ko ang lamig hanggang sa mga laman-loob ko. hehe... Nagulo pa lalo ang magulo kong buhok kasi sa helmet.

 

When I arrived here sa office, dahil sa sobrang aga kong nakakarating dito, open agad ako ng remote server at maglologin sa blog ko. Magba-blog hop habang naghihintay ng oras at nakikinig ng mga kpop mp3's ko. At dahil dun, hindi ko narinig na nagsabi pala sila ng pre-shift OT kasi busy ako sa pagblog at wala talaga akong naririnig, dedma lang ako. Hindi ako nag OT kasi putangna, hindi pa nga ako nakakalogin may maririnig agad akong manda OT. at hindi porke maaga ako dumating eh dapat ng mag OT?! Bahala sila. Naglogin pa din ako sa original shift ko - 2:45am.

 

Tapos eto pa, ang aga-aga, first caller ay ubod ng tanga. Matanda pa. Naku lola, ang lakas ng loob gumamit ng computer at ng internet eh bobo ka naman! ahahaah. I told her na itype ang isang url sa address bar, pero dahil may cookies, history at stored temporary files sa browser ay automatic ng may lumalabas sa address bar nya. At hindi nya alam kung paano i-erase un. Ay nako lola, puta ka! wahahaha... Naturingan isa kayo sa mga bansang nasa 1st world country pero bakit ang tatanga at bobo kayo??? kami etong nasa 3rd world lang, kami pa ang mga inaasahan nyo! Mga gunggong! wahahahaha.... (ang sarap sarap magmura!!! yihiii!!) Buhay nga naman... super ironic. :) Gustong gusto ko silang pagtatampalin!!!! wahahahaha....

 

4:18am. Akala ko last day ko na, pero may 2 days pa ako. Inaantok na naman ako sa mga oras na ito. Ganitong oras ang nakakantok sa madaling araw. Nabubuhay uli ang katawang lupa kong inaantok kapag magbbreak na ako mga 6:30. Tapos, aantukin uli. Mabubuhay uli ako pag lunch ng mga 8am. Tapos antok uli... Tapos buhay na uli ako nun kasi ilang oras nlng uwian na. ganun lang ang daily life ko. Paulit-ulit... nakakabobo... Paulit-ulit... Sana approve ang VL ko sa saturday kasi excited ako magpunta ng Araneta Coliseum para sa concert ng Kpop idol kong Super Junior! wahahahaha... yeah! \m/

 

5:17am. Habang kausap si customer sa kabilang linya, nakatulog na pala ako. Nakatulog ako ng 2 mins. SHIT! pag nahuli sa recording yun, patay ako. dead air! Nagising lang ako ng marinig kong sinabi ni customer "Are you still there?"... Syempre nagpretend akong OO andito pa ako, ready to serve you mga bobo!!!! ahahaha... istorbo eh, natutulog nanggigising pa. haaayyyy

 

Eto ang ilang nakakabobong terms nilang ginagamit:

• mozilla firefox = mozzarella firefox
• Lynksis modem = link-ski modem
• router = ruther
• thompson modem = thomason modem
• wireless router = wireless ruther
• bobo = sila
• tanga = sila

 

Akala namin pay day na ngayon kasi holiday bukas. Yun pala wala pa din. ano ba naman buhay yan oh. Nangangati na kamay ko eh. Wala na naman matitira sakin nito.... enough na tong post na ito. Mahaba na maxado. Nakapagmura na din naman ako sa team mate ko kaya ok na ako... heheh... Pantanggal ko ng stress yun. :0)

 

 

 

 

This email is confidential and intended for the addressee(s) only.
If you are not the addressee, please notify the sender and delete the message. Do not use the content in any other way.

Kaartehan ko kasi eh... yan tuloy.

Naiinggit ako dun sa mga high school students ngayon na nagcecelebrate ng JS prom nila. haaayyy.. kasi ang panget ng JS namin dati kaya di ako sumama. Sa quadrangle lang kasi ng school ang venue. Eh dahil choosy ako way back that time, 2004 pa yun, gusto ko sa hotel ang venue. ahaha... Public school lang ako nun, pero gusto ko talaga sa Hotel. lols.. (highschool pa lang, maarte na talaga ako) Kaya ayun, I ended up staying sa bahay nung gabing iyon. And besides, mejo madami din sa classmates ko ang hindi sumama kasi of the same reason. Pareho kaming maaarte eh. ahaha...

Saka ang food, hindi daw buffet ayon sa mga nagpunta. kundi naka-styro na at ready for grabs ang drama! ahaha... ANG CHEAP!!! Ang ganda ng porma mo, todo dress ang mga girls at coat and tie ang mga boys tapos kakain ka sa styro??? wahahahaha.... KA-CHEAPAN ang tawag dun kaya hindi din ako sumama. 

Expected ko naman nung college ako, may Graduation ball kami... pero hanggang plano lang pala ng college namin at hndi naman natuloy.. haayyyyy.....

Natatawa lang ako sa mga pinsan ko ngayon na nagsasabi ang dami daw nakipag-sayaw sa kanila... ANG LANDI!! ahaha... Pero buti na din kahit hindi ko naexperience ang JS prom, kasi.... baka.... ako pa maging PROM KING OF THE NIGHT!. wahahahahaha

WAHAHAHAHAHAHA!!!! ^^

.

masama bang lumande? wahahah

sino kaya nag-ask nito?... ahaha HINDI MASAMANG LUMANDI kung walang masasaktang tao. pero kung meron, un ang masasabing masamang paglalandi. :)

Bukod sa nagpaka insensitive ka sa feelings ng taong nasaktan mo, para mo na ding sinabing walang laman yang utak mo kung lalandi ka lang ng lalandi. wahahahaha.... :)

Let's talk. Come on!

Usapang Pampamilya

Hindi ko pa pala ito naipost. Sira kasi ang pc sa bahay nung mga time na ito kaya nakalimutan ko na. Kung hindi pa pinaalala sa akin ng unan ko, di ko pa maipopost. (bakit unan? nagkakaintindihan kami... kausap ko unan ko wag ka ng umepal! hehehe...  :))

Ang pangyayaring ito ay naganap nung Feb. 5, 2011. (ang hilig ko magpost ng mga pangyayaring ang tagal ng nangyari. heheh..) Ito ang walang kwentang dahilan kung bakit ako nagpagupit sa walang kwentang barbero nung kapapasok pa lang ng buwan ng February. (click mo to para sa kwentong barbero na nabanggit ko).

Dahil lumalandi na si kuya at sa wakas ay nagayuma sya ng GF nya ngayon (2 months pa lang sila), naisipan nyang ipakilala sa amin ung girl. Pormal-pormalan pang nalalaman. Meet the parents na agad, nagayuma nga talaga sya! Nung una, syempre palibhasa panganay at bread winner na din, nagtatampo si mama. Kasi puro gastos si kuya dun sa GF nya. First monthsary pa lang nila last december, binigyan na agad nya ng silver bracelet worth 3K. So imagine, 1st monthsary pa lang un LUHO na agad, pero si mama di nya mabigyan ng kahit earings man lang. (ako pa bumili ng earings kay mama, worth 600 lang. ahahaha) 

Nag set-up ng family dinner. Dayoff ko pa nung araw na un. Maagang umalis si kuya para puntahan na ung GF nya at sunduin. Magkikita na lang daw kami sa Trinoma para sa dinner. Katakot-takot na pag-convince ang ginawa nya para mapapayag lang si mama na sumama.   Pakipot pa kasi eh, tampo-tampo pang nalalaman, sasama din pala... 

Sinabi ni kuya na wag masyadong maging suplada si mama kasi importanteng araw to para sa kanila. Sabi rin nya kay mama na kausapin ung girl para naman kahit papaano, hindi mailang ung girl sa oras na kaharap na namin sya sa dinning table. Nagmamatigas pa si mama. Ang sasabihin nya lang daw sa girl ay "kumain ka na at nang makauwi na kami..." ahahaha.. naknangputcha. bahala silang dalawa!!!

Nung oras na un mismo, nauna na kami ni mama, papa at ako sa loob ng Dencio's. Nagpareserve na kami ng table for 5 kasi susunod na din naman ung dalawa, nagssshopping pa kasi sila. Ayun, pagpasok nila sa loob ng Dencios', biglang tumahimik. Natatawa lang ako kasi walang umiimik kina mama at papa. Ako naman ang feeling artista at ako ang nagwelcome agad sa magiging "ate" ko if ever. ahaha. 

Isang nakakapagod na araw

Feb 19, 2011.

Dahil sa hindi natuloy ang maliit na EB na dapat ay naganap sa araw na ito, nagdesisyon akong gumala pa din. Like what I've said sa previous post ko, matuloy man o hindi, kelangan kong gumala kahit saan. hehehe... Basta ayoko lang umuwi agad sa bahay.. :)

Ayun na nga, after shift ko sa work, tanghaling tapat... sobrang init kaya andun din ung feeling ng konting katamaran. Pero hindi ako nagpatalo.. Hinila ako ng paa ko papuntang SM Fairview (SMF for short). Bakit sa SM Fairview? kasi may grupo ako dun na kapawa ko adik sa PIU (ung dance arcade na minsan ko ng nabanggit dito sa blog ko) OO tama, grupo, as in parang "clan" nadin. Kasi lahat ng malls, may kanya-kanya grupo sa arcade na iyon, kaya isa ako sa mga pioneer na member ng group dun. ahahaha... Dahil every malls may group, may mga competition din na nagaganap about syempre sa arcade na iyon. Parang Tekken lang din yan, may competition din.

Ang name ng group namin sa SMF ay *secret* ahaha. yokong sabihin. Basta originally came from the creator of the arcade. Nga pala, hindi lang ako sa SMF nabibilang, kundi pati sa Megamall. hehehe... Sa megamall ako unang nagkaron ng group at ang name namin sa megamall ay *SECRET DIN* ahaha. At ung ibang taga ibang mall naman like Sta. Lucia Mall, Robinsons Galleria, SM North, SM Valenzuela, SM Manila at marami pang mall sa metro manila ay may mga kilala akong member sa kanilang grupo. So in short, madami akong nasasagap na chismax sa kanila. ADIK!!!!

Feeling last day....

Exacly 1:50 am, andito na ako sa work. Ang aga ko, kasi nakakaawa ung service ko kung 2:30am pa ako aalis na bahay. Tao din naman sya at kelangan din nyang matulog. Mas ok na yung ako na ang maghintay ng matagal dito sa office kesa sya pa ang paghintayin ko sa oras na dapat ako ang mag-adjust... At dapat TGIF na di ba? thank God nga daw kasi Friday na... Araw na naman ng gimikan kasi last day ng mga nagwowork at last day na din ng mga ibang estudyante... Pero ako, madaling sabihin na TGIF na nga pero masakit isipin kasi may work pa bukas. Bukas ang totoong last day ko. haaayyyy... Nakakatamad tuloy.

Anyway, ano ba pinagkakaabalahan nyo pag last day nyo sa school or sa work?

Ako, simple lang - gala lang to the max! (bago pa ba un?) ayoko kasing umuwi agad pag last day ko. Makikita ko na naman ung mga tao sa bahay na nakakasawa na ang mga pagmumukha nila. hehe. Gusto kong ienjoy ang last day ko. Kaya usually, may mga planadong lakad na ako before the end of the week. Hindi ko naman ugali ang mag out-of-town. Ang gastos kasi nun saka wala naman kaming wheels para pumunta sa malayo. Hanggang malls lang ako o kaya naman sa mga turo-turo lang. hehehe...

Minsan, may mga kasama akong barkada, officemates, or kahit sinong kilala kong libre sa araw na iyon. Kung hindi man sila libre at sabihin ko sa kanilang ako na bahala at ililibre ko sila, hindi magdadalawang-isip mga yun at biglang magbabago ang isip nila na sumama sa akin. heheh. Syempre ako naman ung tipong napasubo sa gulong pinasok ko. Patay ako, ubos na naman pera pag nagkataon! :)

May mga pagkakataon din na ako lang mag-isa ang gumagala. Siguro kasi wala din akong panlibre sa iba kaya ayokong mag-invite ng magiging PA ko. ahahaha... Minsan din naman, kung sino-sino lang ang makakasama ko sa sandaling oras lang ng pagtambay ko sa mall. Pag naglalaro kasi ako ng dance arcade (PIU) sa mall, syempre magiging friendly ako at kakausapin ko ang ibang naglalaro din dun. Hanggang sa magiging "feeling close" na kami at ayun, instant kasama sa galaan hanggang sa umuwi.

Hindi ko alam kung tuloy ang lakad namin ng ibang bloggers bukas. Mostly kasi sa mga ininvite ko, hindi pwede bukas dahil sa kanya-kanyang kadahilanan and I understand din naman kung bakit.. Yung iba naman, hanggang sa ngayon ay hindi nagpaparamdam. hehehe... Sana may panlibre ako sa kanila para masaya lahat, pero kulang eh. hehehe.... kung papayag sila sa kwek-kwek why not. Kaso sa malayong lugar pa silang manggagaling so pamasahe pa lang lugi na. Ayoko naman tumanga lang sa bahay bukas. Aalis at aalis ako bukas kung ano pa man ang mangyari. Bahala na kung saan ako mapadpad. Bahala na kung saan ako dalhin ng mga nangangati kong paa. Bahala na kung sino ang maswerteng taong makakasama ko at kung sino ang gustong sumama sa akin. Bahala na kung matuloy bukas o hindi, basta gagala ako!!!! ahahahaha.

Kaw gusto mo bang sumama? sakay na!!!! (superferry?) treat kita ng kwek-kwek na special. ahahaha. blue ang kulay hindi orange! ^^

(PS. dahil sa sobrang antok ko ngayon, at bobo ung kausap ko sa phone, hindi nya alam kung ano ang itsura ng Internet Explorer. I described it. Dapat sasabihin ko "letter E and color blue..." pero dahil nga inaantok ako, ang nasabi ko ay "LETTER BLUE"... hahaha.. natawa lang ako sa sarili ako at nagising ako kahit papaano.... :)

This email is confidential and intended for the addressee(s) only.

If you are not the addressee, please notify the sender and delete the message. Do not use the content in any other way.

Para sa special na babae ng buhay ko....

ROSAS....

Ano nga ba ang dahilan kung bakit tayo nagbibigay ng bulaklak?

Dahil ba Valentines day?

O para maipakita mong mahal mo ang isang tao?....

Siguro nga, ung pangalawa ang sagot.

Kanina, gumala na naman ako sa Trinoma (favorite ko ang Trinoma noh? ahahaha). Kasama ko pinsan ko na ginising ko lang at sinabi kong samahan ako para may taga-bitbit ako ng mga dalahin ko. ahaha. joke. Sinama ko na lang sya kasi dapat si mama ang isasama ko, pero dahil nag-iinarte si mama at pakipot pang umalis dahil madami daw syang gagawin sa bahay, ung pinsan ko tuloy ang niyaya ko. Sasama naman un agad kasi ako naman ang gagastos at sasama lang talaga sya. hehehe...  (may PA ako)

Dapat talaga ay bibili ako ng black shoes.... Dahil wala akong magustuhan, napunta sa ibang bagay ang pag-iisip ko. Napadaan kami ng pinsan ko sa mga bilihan ng flowers... Madaming tao kaya nakisilip-silip na din kaming dalawa. Kaya pala madaming tao, kasi may tingi-tingi silang roses at 100 pesos lang isa! murang mura na compared sa iba na isang piraso lang nasa 250+ pesos ang isa.

Nilagpasan namin ng pinsan ko ung flower shop na iyon, kasi sabi ko titingin muna ako ng sapatos. Hanggang sa nalibot ko na lahat ng tindahan ng sapatos (hindi naman lahat, ang OA na nun heheh) at wala talaga akong nagustuhan. Sabi ko sa pinsan ko, bibili na lang ako ng bulaklak.... Tinanong nya ako kung para kanino, sabi ko "PARA SA AKIN!!!" 

wahahahaha... adik lang eh. Nung Saturday pa ako dapat bibili ng flowers, eh mahal pa ang price. Nagmumura na lang ang flowers pag sa mismong V-day na. So ngayon na ang chance. Bumili ako ng 3 roses para I LOVE ME ang meaning. ahaha. (pauso pa eh, para i love you pala). At dahil kasama ko pinsan ko, kawawa naman sya kung nakatingin lang sya sa roses na binili ko. hehe... Bumili din ako ng 3 roses pa para sa kanila ng nanay nya (tita ko). Napadaan din kami sa M & S para sa favorite kong chocolate cookies... at sabay uwi na. Hindi na talaga ako bumuli ng sapatos kasi kulang na din ang pera ko. Lintik na roses kasi to eh. ahaha.... Next time na lang siguro ang shoes ko... At take note, ganun pala ang feeling ng may hawak na roses.... ang sakit!!! natinik ako ng 3 beses! huhuhuhu :(

Pag-uwi, binigay ko ang roses kay mama. At dahil first time kong ginawa un, at first time ko din magbigay ng flowers kay mama, napatulala sa saya ang mokong. ahahaha... At sabay sabi sa kanya na "may kapalit yan ah... " sabay tawa. Ang sarap ng feeling ng binigyan ko ng roses si mama. Basta, parang ang bait-bait kong anak ngayon. ahaha... 

Eto at feeling may alam ako sa photography. kayo na ang humusga. hehehe...

kay tita at kay mama

ang mokong kong ina ahahaha. pa-tweetams!

malamang roses sya...

orange roses to ah... mukang pink lang

ikebana style. naks, flower arrangement! lol

muka na ba syang orange dito at hindi pink?

may halimaw oh! ahahaha...

obvious naman diba

blackforest cake from Red Ribbon

PS.

Saan galing ung cake? hehehe... kahapon pa yan, binili ko din. may tinira lang ako para sa sarili ko at para maiinggit sila kasi sa kanila ubos na, ako may tira pa! ahahaha....

Group date

Alam kong valentines ngayon. Wala naman akong mase-share about dito eh. HIndi naman porke single ay hindi na kelangan magcelebrate ng valentines. Mas madami pa ngang pwedeng maka-date kung single eh. Mas masarap mag group date kesa sa dalawa lang kayo ng partner mo... magtitigan lang kayong dalawa. ahahaha... eh kung madami, mas maraming mapag-uusapan at mas mahabang tawanan....

ang mga mukhang estudyante kahit hindi. 

Last Saturday, Feb 12, 2011, Nagkaron uli kami ng mga college friends ko ng sort of reunion and group date. Yearly namin ito ginagawa mula nung nasa college days pa din kami. Every V-day, dapat may group date kami at exchange ng chocolates. At nakakatuwa kasi hanggang sa ngayon sinusunod pa din namin ang ganitong tradisyon kahit busy na sa kanya-kanyang work. 

Trinoma lang ang venue. Malapit eh. Nood muna kami ng sine. Dahil wala naman magandang palabas, pinatulan na namin ang "BULONG" ni Vhong Navarro at Angelica Pangillinan. Masaya naman at sulit na din kasi enjoy naman kami. Comedy eh. Lahat ng tao maingay sa loob ng sinehan. 

Sa loob ng sinehan, syempre magkakatabi ang mga mag-partner. At hulaan nyo kung sino katabi ko?... syempre si walang kamatayang EX na naman. ahahaha... Wag magtaas ng kilay dahil close na close pa din kami until now. (hulaan nyo kung sino sya dun sa picture) Madami naman kami kaya sobrang saya na din nung gabing iyon...

Tapos ng sine, dinner at Giligan's restaurant sa Trinoma pa din. Dahil marami kami, mas lumiit ang ambag namin sa bill. ahahaha. Yun yun eh. Tipid tipid dahil marami pa akong pagkakagastusan. 

ako ung cute dun sa gitna. ahahaha

Tinamad na din kami magpunta ng Moa para manood ng pyrolympics. Kasama sa plano namin to eh. Pero dahil natapos na ang sine ng mga 5:45 pm,.. alam namin na traffic pa... at ayaw namin mag MRT kasi siksikan, hindi na din kami aabot sa fireworks dahil 7pm daw start. Next time na lang daw... Kaya eto, para naman mafeel ko ang moment ng nanonood ng fireworks, galing na lang sa youtube. hehehe....

♥ ♥ ♥  HAPPY VALENTINES!!!! ♥ ♥ ♥

Happy Valentines

Advance Happy Valentines guys...

Forwarded email lang to eh.. hehehe.. walang effort.

Ang malas....

8:00am

Lunch namin sa work (wag ng umangal basta lunch na kahit breakfast nyo pa lang)...

Lahat kami inaantok...

Iba na kasi sched namin, 2am na ibang teamates ko pero ako 2:45am ang time ko.

Sabay-sabay kami naglunch.

Palibhasa lahat bangenge at gusto pang matulog, umorder kami ng masarap na makakain. (para magising)

Lechon kawali ang sa akin.

At humingi kami ng sabaw - sinigang...

Wala akong ganang kumain.

Ang tamlay tamlay ko.

Naka 2 subo lang ako ng kanin, tapos tinitigan ko lang pagkain ko.

Nang biglang....

***drumroll***

Tenen!!!

Putcha! Natapon ung sabaw ng sinigang!... tumapon sa pants ko na kulay cream.

SHIT!!! ang dami!

Ramdam ko ang init ng sabaw... pero di naman sya kumukulo.

Mainit lang,...

Para akong naihi sa pants ko!!

as in malapit pa sa may zipper... sa may hita.., hanggang sa kumalat na sa may bandang pwetan.

Sabi tuloy ng kasama ko, "rap, baka maluto ung itlog mo!" sabay tawa...

at ang isa pang kasama kong bading ay nagvoluteer na "rap, ako nalang magpupunas ng pants mo"..

HAHAHA! GAGO KAU!! MANAHIMIK KAYO!! BUHOS KO TO SENYO EH!!! LECHE!

...

SHIT TALAGA!!! SHIT!!!!

Nakakahiya tuloy itsura ko.
Mukha akong dugyot....

At habang naglalakad pa ako pabalik ng building, nakatangin ang ibang empleyado sa pants ko.

Bakit ngayon lang ba sila nakakita ng natapunan ng sabaw?

mga tado nila!!! haaayyyy.....

o baka naman iba tinitignan nila?! wahahahaha. (*pervert*)

Pagbalik ko sa floor, punta agad ng CR.

Nagbasa ng tissue... pinunas sa nabasang parte ng pants ko.

Pinatuyo sa hand drier, na halos mangalay ako dahil naka de-kwatro ang istura ko pero nakatayo ako nun..

imaginin nyo na lang, ang hirap magbalance!

Ang taas kasi ng drier at hindi naman abot ung hita ko...

Pag may mga pumapasok tuloy na magsi-CR din, di maiwasan tignan din kung ano ginagawa ko sa drier.

Paki ba nila? ahahaha

chismoso...

Buti nalang wala akong narinig na nagsabi, "ui, tulog kapa kasi ata eh, ano yan, wet dreams?"

Ay, puta, kung may narinig lang ako na nagsabi nun, ipapakain ko ung tissue na hawak ko sa kanya! ahahahaha...

Ang malas malas naman...

First day ko pa naman sa work...

Ang ganda pa naman ng porma ko, disenteng disente.

mukang intelektuwal... LOL

New sched pa naman...

at ang laki na naman ng gastos ko pag madaling araw ako kasi kelangan kong magtaxi...

... tapos ganito lang mangyayari.... hahahaha...

Buti naman, natuyo na sa drier...

sana bukas hindi na ako malasin...

KAYO NAMAN SANA!!! jeje

------------------------------------

Sa lahat, this was posted gamit ang work email ko uli.

Sa ganitong paraan lang ako makakapagpost, kasi next week pa talaga magagawa ang pc sa bahay.

(sana nga next week na talaga)

Hindi naman ako makakasagot sa mga comments nyo,..

i entertain violent reactions kaya go!!! ahahaha.... ^^

This email is confidential and intended for the addressee(s) only.
If you are not the addressee, please notify the sender and delete the message. Do not use the content in any other way.

Important msg lang...

Magpapamiss lang ako ng mga 1 week cguro. Hehe. Nasira po pc eh,
matagal pa bgo mareformat. Kya aun, thru email at gprs lang gamit ko
now para mapost to. Secured wifi ng kapitbahay eh, hirap gumamit ng
gprs. Ang bagal. Hahaha.




I'll be back din naman... Soon... Wag nyo ko masyado mamiss ah.
Ahahaha. Magpunta nlng ako sa net shop pag may pera. Sige...

In memory of my friend

"Minsan, takot na ako maging close sa tao. Yung tipong kikilalanin ko sya ng sobra sobra. Hindi ko hawak ang feelings nila. Masakit para sa akin na magagawa din nilang umalis, at sa huli ako pa din ang maiiwan…”

- rap - 

March 10, 2009

8:20 pm

Ilang minuto lang ang lumipas bago ko gawin itong entry na ito, (siguro mga 7:30pm sa oras ng cp ko) ay umiyak ako. I am getting too emotional na naman sabi nga ng isang friend ko. Pano kasi ako hindi magiging madrama kung ang kinakatakutan mong mangyari ay nangyari uli??…  It happened so many many times - once… twice… as in many times!. Is this not enough??? Hanggang kelan pa ba mangyayari yun sakin??!!

Nagsimula sa isang text clan. Nag-evolved ang friendship... naging close kami. Walang araw na hindi kami magkatext. Masaya ako kapag kausap ko sya sa text. Pakiramdam ko ay masaya din sya. Hindi kami napapagod magtext sa isat'isa hanggang sa abutan kami ng madaling araw. Masaya talaga. Ang gaan-gaan ng loob namin sa isat-isa. 

Pero....

Iniwan nya ako. Pero meron syang ibang reason kung bakit. Unlike nung mga naunang nangyari sakin na bigla na lang silang umalis at iniwan ako totally, ang reason nya kakaiba. It was my first time that I’ve encountered that kind of scenario in my life. Sabi nya mahal nya daw ako. Pero sabi ko naman, friend lang ang turing ko sa kanya. Di ko gustong saktan sya. Im just being true lang and I know naman na true din sya sakin. Pero may mga bagay talagang mahirap ipagpilitan. Mahirap daw sa kanya na tanggapin ang desisyon kong maging friend ko lang sya. Para na din daw nya niloko sarili nya. At ang the best way daw ay umalis na lang sya. Pinigilan ko pero tumanggi. Nasunod din ang gusto nya. Parang wala akong nagawa sa mga oras na yun. Tulala…hanggang sa….

“haixt. I think dis is d ryt thing 2do. Im just hurting myself, and im just a problem 2 u.i want to stay away from u para din a tau magkagn2.. auqo na ng drama.. I’ll just hurting myself pretending dat im just treating u as a friend onli. Bcoz ur special to me na, and im starting to fol in luv wid u.. huhu. :’c “

The moment I’ve read this message, na blanko ako. Naalala ko ung mga nang-iwan sakin before. Naisip ko, nangyari na naman ang kinatatakutan ko… nagpaliwanag ako, pinigilan ko uli sya pero….

“xori. Di q nmn gus2ng iwanan ka. Pro e2 po ang mkakabuti xten. Ga2win qo lng to pra po maaus ang lhat. Auko npo msktan. :’c Auq dn mgpanggap sa filings q sau. Tnx po sa tym. Ingat k lage. Wag mu pbyaan srili mu. Ingat po. Paalam na mhal ko.. :’c ”

Umiyak ako di dahil sa nasaktan ko sya. Umiyak ako dahil nawalan ako ng tinuturing na isa sa mabuti kong kaibigan. And I promised to myself na HINDING-HINDI KO SYA MAKAKALIMUTAN...

---------------------------------------

para makisali naman ako sa pakulo ni Kamila, eto at nakisali naman ako. ahahaha... Alam kong walang effort to kasi matagal ko na itong napost sa lumang blog ko. Dahil sa wala din akong time at wala din naman akong maibabahaging matino sa usapang luvlife, naisipan kong irepost nlng uli ito....